Με θέα τη Λίμνη. Ένα αβαθές καταφύγιο στον κόλπο του Μούδρου, για... βάρκες και αποδημητικά πουλιά. Από δω περνούν, αναζητώντας τροφή, στις αρχές κάθε χειμώνα, φλαμίγκος, κύκνοι και αγριόπαπιες, χωρίς - ευτυχώς - να επηρεάζονται από τον γύρω πολιτισμό.
Στα ίδια αγκυροβόλια
Από τα σφουγγαράδικα, στα... σκάφη αναψυχής. Και μάλιστα με επισκέπτες από το φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής που έγινε στο Φαναράκι του Μούδρου, το 2007.
Ρε πως αλλάζουν οι καιροί...
Αγάπη
Σε μια... οικολογική συνήθεια, ο Γιάννης Μοσχοβάκης επιστρέφει στο χωριό με το πανί. Στο μώλο του καρνάγιου, τον περιμένει η σύντροφός του, Σοφία. Δύο άνθρωποι που "έδωσαν" ψυχή για το καλό και την πρόοδο των συγχωριανών τους. Ο θείος Γιάννης, ως πρόεδρος της κοινότητας Νέας Κούταλης, αφοσιώθηκε στα έργα υποδομής και έλυσε ζωτικά προβλήματα χρόνων, βελτιώνοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής στο χωριό. Ο ίδιος οραματίστηκε και το μουσείο ναυτικής ιστορίας και σπογγαλιείας. Η θεία Σοφία, δίδαξε πολιτισμό σε μια ολόκληρη γενιά. Τους ευχαριστούμε...
...κυρίως επειδή έχουν πάντα τα πανιά τους, ανοιχτά.
Ζευγάρι
Ο κόλπος του Μούδρου, μουντός αλλά στολισμένος από δύο ουράνια τόξα που κάνουν βουτιά στη θάλασσα ανάμεσα στα Λύχνα και την Σαρπιόσκαλα.
Μοναδικό !
Λίγο πριν φέξει
Κόκκινο πρωινό στο καρνάγιο.
Η Αγία Τριάδα
Θάλασσα - "λάδι"
Η ομορφιά της Κούταλης... εις διπλούν !
Περασμένα μεγαλεία...
Το τελευταίο σφουγκαράδικο καϊκι, δεμένο στο καρνάγιο. Να θυμίζει...
Παιχνίδι με το φως
Ξημέρωσε...
Φωτογραφίες : Στρατής Λιαδέλλης
Σχόλια : Χάρης Μπόλκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου